25 Aralık 2010 Cumartesi

rüyadayım hayaller ağacında


düşündüm inancımın soğukluğunda…
durdum hayallerimin ağacında
tanıdım birini
hayatımın rengini
hiç düşünmedim
hiç pişman olmadım gerilerden
hayallerime dur da demedim
sıkılmadım zamandan
sevdim ben bu hayatı
ölmelere hiç inanmadım
soğuk bir kış günü
ölmeyi hiç istemem
uzaklaşırken kalbimden
uzaklaştım
Tanrı nın elinden
bir yerde uzaktım
tüm  gözlerden
hiç sıkılmadım
kimselerden
istediklerimden
tanıdım bir rengi
hayatımın yeşilinde
unuttum bir rengi
gençliğimde
yaşlı bir geçmişim
aslında yaşlı bir gençtim
tanıdığımda kendimi
bildiğim bir bilmece
hayallerimde gülmece
ağlasam  nedendir bu durgunluk
ben olabildiğim
kalabildiğim
tabi unutmadan söyliyeyim
babaların omzu bir başkadır
kalmak başkadır orda
fazla hüzne gerek yok!
bir masal kitabıdır
düşünceler denizkızı
içinde kaybolduğun bir oyuncak fabrikasıdır
dokunuşlarından sihirli oyuncakçı
tek kızdığım neden ölüm
ve sarı sayfalarım
ayakta tutar tüm kurşun kalemlerimi
mutlu kılar dostlarım
beni
ve ayaklı bir gazte
minettar ve harikalar duyar
gözlerinde kalabildiği dostlarda…
nede iyi olur başlangıçlar ermese sona.

Hiç yorum yok: