2 Mart 2009 Pazartesi

Ahmedime (mamudum)...




Geçmiş yelkovanlarda salıncak yapmış oynarken bir dostum yalnızlığınla sıkılır.
Ölüm yok sonunda ama keder bile üzülür annelerin gözündeki yaşa.Sarılmak bazen yalnızlığa güzeldir,dostun yanında olamayınca.
Koca koca şehirlerde insanlar yaşar,bir anlık ufak bir adım ileriye nelerde değişir insanın hayatında,nereler uzaklaşır,neler kalır içinde soğuk bir kışla selamında.
Gecenin selamını aldım içinden,derinlere kadar yürüdüm geldim yanına,sarılırım tüm içtenliğimle yalnız kalmış rüyalarına;dostum.
Kardeşim benim senle ağlarım ve gelirim yalnızlığına.
Geldi geçti “o” gün,zamandan öte farklı bir uzaklaşma ve duygularda burukluk.Omzuna elimi koyamasam da,her zaman bir şekilde yanındayım,dostların olduğu gibi.
Yanındayım adamım…02:16 01.03.2009

Hiç yorum yok: