Parçalarınla tutunmak...

Yoğunluğunda kalbimin, yoğunluğunda derinliklerimin, içimde kaybolur bir tapınak aidi olan budistlerin.İnandırdığım sevgi türü içimde yoğunlaşır bir gerçeklik alır, evrenin karanlığında merkezinden kaybolur, tapınağından dış merkezlerinde yoğunlaşır.Aidi olduğu dünyasından bağışlanır diğer bir tarafa geçiş için.Göremediğin yer artık vârolur artık kaybolur somutluğu, kalmaz elinde soyutluğundan dokunulur hislerin.Gerçek vücut teni sıcak bir yanmadır ve dokunsalar alevdir parmaklarında.Zihninde perdeleşir gerçeklerin, yoğunluğu düşlerinin ele geçirir bedenindeki dilleri ve yok eder gerçekleri.Akıl üstü bir oyun rüyalarında ama gerçeğin budur içselliğin kayıplarında.Bir Adem elması yeterlidir başlangıçta ve kayboluşta.Gerçek dokunmadığın bir rüyada gizlidir yaşamın pençelerinde, gerçek arada kaldığın zamandır kayıplarından uzakta.İnandığın sevgi senden kaybolana dek gerçek hala gerçektir bir tek geçiş buna cevap olabilir…
Parçalanıp tutunmak istediğin son bir zaman…
00:33 26.05.2010