30 Kasım 2008 Pazar

içine yenilerini alabilmek için...


Filmin sonunda çıkan tek bir sıra yazı gibi “babamın anısına,babam için”.Bazen babalar giderlerdi ama sadece giderlerdi.Bazense savaşa giderler geri gelmezlerdi.Tıpkı benim babam gibi,içindeki savaş uğruna giderlerdi.Filmler biter yenisi başlardı.Karanlık tekrar aydınlanırdı kararabilmek için.İçine çektiğin derin bir nefes gibi kalabalık bir aydınlık ,neye yarardı ki.
Asit yağmuru ya da değil biterdi ve tekrardan insanların üstüne hiç yağmamışçasına yağardı yeniden.
Sevgi biterdi aynı mum gibi dibine erir yoğun bir kıvam alırdı ama yinede biterdi.
Soğuk bir sabah ısınır ve tekrardan soğurdu,dışarıda yalın ayak gezinen insanlar için.
Yaşlı bir adam ısınır ama küçük bir çocuğun aşık olması gibi hemen soğurdu bedeni.
Kuşlar uçardı sıcak bir hava için aynı insanlar gibi.
‘İnsan’ bu adı kim bulmuştu?
İnsan doğardı ölmek için,bu unutulurdu.
Tek bir şey vardı bitmeyen, değişmeyen Tanrı.
Rüyalar biterdi sabah olması için.Düşler biterdi insanlar yaşlandığı için.
Ve zaman geçerdi içine yenilerini almak için. 03:19 30.11.2008

2 yorum:

Adsız dedi ki...

"‘İnsan’ bu adı kim bulmuştu?
İnsan doğardı ölmek için,bu unutulurdu."
Çok güzel yazmışsın erkan abi bunları okurken gerçekten soyut bi hayatta yaşadığımızın farkına varıorum..Kalbinden geleni yaz..:)

Adsız dedi ki...

bir kaç dünya
bir kaç hafta
üç gün yirmi üç dakika sonrasıydı
her şey donarken
bildik bir ses olma
dünya sonunda bir ben duyan
kaçırdım orada
bakarken hayaline
bir defa kalsam yanında 'hayat'
güzel hikayemde kalınca....
bir defa...
bir ses duydum sen sanmıştım
ta derinden içlerdeyken

sakin!

içimden bu şarkıyı eklemek geldi bu yazıya tam da dinlerken...
hayat güzel hikayende ve tüm fotoğraflarında kalsın...

Alfa dalgaların eksik olmasın ;)