25 Aralık 2008 Perşembe

başlıksız bir hayat...


Bir anda ölüm geliverdi aklıma.
Sıkışan bir ömür dört duvar arasına
Hayatımdaki yollarım gibi yüzümde belirginleşmiş cevaplar.
Kısrak bir tohum gibi kaybolan mutluluklarım
Arkamda kalan cevherler dolu sandıklarım
Sinema koltuğunda kalan hayatlarım…
Bir yıl gibi koca bir hayat
Oysa ne kadar da çok hayat tutmuşum.
Eksiksiz bir metin gibi adımlarımda göz yaşlarım…
Yüzümde ufak bir tebessüm yanımda olamayan babam için…
Dudaklarımdan eksik olmayan kurşun kalemimin tadı.
Hayatımın sonuna geldim,dünya da değişen ne?insanlar dışında.
Zamanın içinde saklanmış bir korku,yaşlanmak.
Hayatı yaşamaklı olmayanların hiçbir zaman erişemeyecekleri bir mutluluk “yaşlanma korkusu”.Öylesine sevmişim ki hayatı,hayatımdaki insanları.Bırakamamışım gerilerde hiç.
Eskimiş aile öyküleri gibi gece yatağıma düşenler.
Tek bir dilek dilesem hiç bitmesin desem,biliyorum kendini güldürmek gibisi yoktur.
Durmak gibi hayat…
Bilemediğim tek soru
hayatım bana mı ait…
Rengi,yüzleri gibi vurdu
üstümde duran kostüme.
Bir pencerem var
iç tarafında duran dünyamdan başka hiçbir şeyim yok bana ait olan.
Yenemediğim üzüntülerimde hala dimdik duran bir adam…
Olmazların arasında bitmez bir savaş…
Bitmez bir insan kargaşası.
Yüreğimdeki sıcaklık gibi geçici hevesler…
Yine de elimde tükenmeyen bir yaşam sayfası.
Gözlerimdeki yaş biter
Zihnimdeki kalem tükenir
Ve ne zaman rüyalarımı görmez olurum
Artık ben hayat için yokum nede hayat benim için…
İnandıklarım yanımda olamayan insanlar gibi
Artık son bir söz için tek bir nefes…01:53 25.12.2008

3 yorum:

Adsız dedi ki...

yine bir yılı devrediyor olmanın verdiği kaygıyı yaşıyor olmalısın tüm insanlar gibi
aslında yaşlanacak olduğunu düşünüyor olmak güzel bir his olmalı ben hiç yaşlanacağımı düşünmedim düşünemedim ya da..

Adsız dedi ki...

evet ilk yazını okudum ne diyebilirim ki harika...belkide bunu harika yapan üzerindeki resimdir ha ne dersin...[gülünse] nihayet okudum fakat geçirdiğim yazık ettiğim günlere acıdım.keşke daha önce okusaydım. insan kendigibi düşünen insanların olduğunu görünce çok mutlu oluyor.yazını okudum ve durup ekrana sadece boş boş baktım belkide okuduklarımı sindirdim hı nedersin erkancım... harikasın devam et arkanda bir ablanın olduğunu hiç unutma olmazmı... son olarakta sen içindeki çocuğu ve saflığını hiç kaybetme eğer elinden alındığını hissedersen unutmaki özgürlüğünüde alıyorlar ben sımsıkı tutunuyorum hayata hiçte bırakmaya niyetim yok sen de tutun ve sakın bırakma hayat seni silkelemeye çalışsada...didem ablan

Adsız dedi ki...

çok güzel...