cadı aynası

Basit bir adamım yeşil ışığın altında.
Nefes alamayan kalabalık bir kalbim var.
Sanırım kendimi seviyorum birde cadı aynasını.
Aslında birazda küçüğüm,büyümek çok zor.
Yürürken insanların yüzlerinde hep fısıltılar duyarım.
İçlerindeki duygularını tutarım ellerimle.
Gece aklıma gelir,rüyamda uyanır düşünürüm.
Gezerim hep içlerinde.
Gitmek yerine hep kalmayı seçerim ama terk edilirim.
Hiç kızmadım kendime.
İlk günleri her zaman sevmişimdir ama gerisi…
İlk romanımı gömdüm aynı ilki gibi.
Kendimle dans ederim saatlerce.
Kendi duygularımda gezinirim hiç durmam ve hiç durmaz içimdeki fısıltılar.
Gürültülü bir odam var bütün nesneler canlı.
Pahalı duyguları sevmem ben,basitliği de.
Yine hiçbir şey ve hiçbir şeyler çıkar önüme,yapmam gereken ne?
Geceyi severim ve tüketirim nefesimde.
Gülmeyi severim,ağlarımda.
Aslında sıcağımdır.
Önceden inanırdım.
Önceden her şeyi yapardım.
Şimdiyse kendine bıraktım.
Ben hep bendim. 01:54 09.01.2009