Hayatının geçtiği Zaman...

Zaman aralıklarında aile bağları renklerden bir gökkuşağı yaratır aydınlatırdı hayatını.Zamanı gelen ayrılıklar ağlatırdı kalbini.Ama zamansız ayrılıkların kalırdı hep zihninin gölgelerinde.
Elimdeki kırılmış kalemimle zamanı kırardım ayrılıklarda,kendimden kopartıp atardım ayrılıkları.Hayatımda yeri yoktu ayrılılıkların,bende kalmazdı kanatlarından kırılmış melekler.
Elimde bir çift göz,içinde ne hayaller ne rüyalar gizli.
“Artık zamanı geldi” dediğin kaç zaman geçti,zamanın içinden kaç ânı bitirdin,kaç tane hayatı geçirdin bir anlık hayatından.Sonlara gelmekle bitmeyen hayat,adımlarındaki her yeni başlangıçta seni kaç sefer yalnız bıraktı umutlarında.
Ne yarınlarımda dünüm gizli,nede gizli olan yarınlarım var.
Hayattan,hayatımdaki insanlardan saklanmadım,gizlenmedim duvarlar ardında,gizlendiğim tek yer sarı sayfalarım kaldı.
Ve başımdaki gökkuşağı bir an olsun yalnız bırakmaz düşüncelerimi ve büyütür düşünceler beni.
Bir çok insan,bir çok düşünce ve en az olan dostlardır tükettiğin havada.Aslında bir tek cümle yeter dost tanımına “ya hayatından yada hayatından sonrası gözlerde kalmasıdır.”
Bir çok insan
Bir çok hayat
Bir çok hayal
Bir çok rüya
Ve seni büyüten düşünceler
Hangisinden uzaklaşmak istersin
Hangi adımında kaybolmak istersin
Geri dönmeyi seçer miydin zaman tünelinde
En iyisi mi hayatta kal
Ve içindekilerde

Gitme başka diyarlara
Kal,sadece kendi hayatında
Ve paylaş dostlarınla…
01:59 11.06.2009