2 Haziran 2009 Salı

Sönmeyen Rüya Güneşim


Yürüdüm,
Yürüdüm de tam nerden bilemedim.
Baktım penceremin köşesinden hayata.
Ufak bir kızdım.
Büyüdüm odamın duvarlarında.
Biter gibi bir mum ışığı duygularım.
Ve gençti hayallerim.
Ne olmak mı?...
Benim sorum ne olabilirim olmalı.
Hayat gibi kitap var başımın üstünde.
Yazardım film karelerini boşluğumdaki benliğe.
Sönmeyecekmiş gibi umutlarım var,
Yatağımın başında.
Ama yinede akşam olduğunda,
Söner odamın ışıkları,
Ve seyir eder odamdaki bulutlarda düşlerim.
Sabah kalktığımda ben yinede benim.
Rüyalar havuzum son bulur penceremdeki ışıltıyla.
Ve doğarım yeni bir güne…

4 yorum:

Adsız dedi ki...

çokk güzell olmuşş

sedeff dedi ki...

yine ilk yorumu bn yaptımm

yine sedefff dedi ki...

hiiiihuuuuuuu

aspirin dedi ki...

bu kitap taşıma olayını bi yerden hatırlıyorum sankim:D
Küçük Sunay Akın seniii ...